روش های اتصال (قسمت اول)

کانال ها را می توان با طیف وسیعی از روش های حرارتی و مکانیکی به هم متصل نمود. در روش های اتصال (قسمت اول) قصد داریم تعداد از اتصالات مکانیکی و دیگر انواع اتصالات را مورد بررسی قرار دهیم.

گاهی کارفرمایان به این دلیل که کانال ها هیچگونه فشار دراز مدتی را متحمل نشده و فقط بعنوان مسیری برای عبور کابل های برق یا سایر کابل ها عمل می کنند، تمایل دارند از اهمیت ایجاد چفت شدگی مؤثر بین قطعات کانال ها، چشم پوشی کنند.

با این حال، یکی از بخش های جدایی ناپذیر هر سیستم کانالی، نوع و کیفیت روش های اتصال بکار رفته در آن است. در طراحی مهندسی مؤثر، نوع و بازده این تکنیک های اتصال، مورد نظر قرار می گیرد. کارفرمای سیستم کانال کشی باید بداند که بخشی از ملاحظات عملکردی اتصالات، دوام سیستم را بعد از اجرای نصب اولیه، تحت تأثیر قرار می دهند. برخی از این ملاحظات عبارت اند از:

• به دلیل انبساط و انقابض حرارتی، باید مقاومت در برابر بیرون کشیده شدن، در حین نصب و با گذشت زمان، لحاظ شده باشد. این موضوع در نصب کابل به کمک وزش باد یا «دمشی»  که نیرویی رو به بیرون بر اتصالات وارد می کند، حیاتی است و در نصب با استفاده از کشیدن کانال، که بیشتر با اعمال نیرویی معکوس، انجام می شود، اهمیت کمتری دارد.
• سرعت نشت فشار در نصب های «دمشی»  و در فشارهایی از 125 تا 150 psig . باید به میزان نشت قابل قبول، بدون کاهش میزان مسافتی که کابل می تواند با اطمینان در کانال به پیش رود، توجه شود.
• نشتی نفوذی که به آب و یا ذرات سیلت اجازه می دهد به مرور زمان وارد کانال شوند، می تواند در نصب و تعمیر کابل، مشکل ساز شده یا در اثر انجماد به کابل های فیبر نوری فشار وارد کند.
• از آنجاییکه سیستم های کانال کشی اغلب در خاك های در معرض و محتوی مواد قلیایی، کودها و مواد شیمیایی مخصوص ذوب یخ ها، آفت کش ها، علف کش ها و اسیدها دفن می شوند، مقاومتآن ها در برابر خوردگی حائز اهمیت است.
• مقاومت در برابر شکنندگی در هوای سرد برای اجتناب از مشکلات نصب و عملکرد دراز مدت در اقلیم های سرد،

ضروری است.

همچنان با شرکت توسن صنعت آپادانا تولیدکننده و ارائه کننده انواع لوله های پلی اتیلن، لوله آبیاری، نوار آبیاری و لوله دریپردار همراه باشید.

تدارکات کلی

اتصالات پلی اتیلن به پلی اتیلن را می توان با استفاده از جوش گرمایی، الکتروفیوژن و یا اتصالات مکانیکی، برقرار ساخت. با این حال، استفاده از کوپلینگ های مکانیکی بر اتصالات جوشی ارجحیت دارد چرا که ممکن است لبه های داخلی ایجاد شده در جوش لب به لب، در نصب کابل درون کانال تداخل ایجاد کند. کانال های پلی اتیلنی را می توان در جعبه تقسیم ها یا سایر سخت افزارهایی که توسط صنایع برق و مخابرات بکار می روند، و با استفاده از اتصالات مکانیکی، فلنج ها و یا سایر اتصالات واسط ( TF ) تأیید شده، به مواد دیگر متصل نمود.

کاربر می تواند انتخاب خود را از بین انواع و گونه های مختلفی از روش های اتصال در دسترس، که هر یک مزایا و محدودیت های خود را در شرایط کاری مورد نظر بهمراه دارند، انجام دهد. توصیه می شود برای کسب راهنمایی در مورد کاربردها و انواع مناسب روش های اتصال (برای مقصود مورد نظر خود) که در این بخش توصیف شدند، با کارخانجات مختلف تماس بگیرید.

اتصلات مکانیکی

کانال های پلی اتیلنی را می توان با استفاده از گونه های مختلفی از انواع اتصالات مکانیکی که هر یک از آن ها در هر کاربرد خاص، مزایا و محدودیت های منحصر به خود را داراست، به هم متصل نمود. در این بخش به توضیح این مزایا یا محدودیت ها پرداخته نمی شود، بلکه تنها توضیحی کلی درباره انواع زیادی از این اتصالات و چگونگی بکار گیری آن ها، ارائه می شود.

در استاندارد ASTM F2176 با عنوان » مشخصات فنی کوپلینگ های مکانیکی مورد استفاده در کانال ها و مجاری و کانال های داخلی پلی اتیلنی«، به الزامات عملکردی مواد خام سازنده، روش ساخت، و آزمایش اتصالات مکانیکی 2 اینچی و کوچک تر از آن که مخصوص استفاده در کانال های پلی اتیلنی هستند، پرداخته شده است. مؤسسه PPI به کاربران توصیه می کند بخوبی درباره دستورالعمل های اتصال ارائه شده توسط کارخانه، و هرگونه محدودیت های عملکردی رابط های مکانیکی مورد استفاده شان، آگاهی کسب کنند.

اتصالات مکانیکی خاردار

اتصالات خاردار در جنس و پیکربندی های مختلفی و به منظور اتصال کانال هایی 2 اینچی و کوچک تر، در دسترس هستند. هیچ یک از این اتصالات، قابلیت ایجاد عایق بندی ندارند. نصب آن ها شامل هل دادن قطعه با استفاده از یک ابزار خاص به انتهای کانال مورد نظر برای اتصال است. سطح داخلی این اتصالات دارای خارهایی تیز و رو به داخل است که به کانال، اجازه فشرده شدن به سمت داخل را می دهد، اما پس از ورود کانال، دیواره کانال را سوراخ کرده و در برابر بیرون کشیده شدن، مقاومت می کند.

اتصالات مکانیکی رزوه شده

اتصالات رزوه شده در جنس و پیکربندی های مختلفی و به منظور اتصال کانال هایی 2 اینچی و کوچک تر، در دسترس هستند. برخی از آن ها با قابلیت ایجاد عایق بندی طراحی شده اند، در حالیکه سایر آن ها فاقد چنین قابلیتی هستند. طراحی رزوه های داخلی این نوع اتصالات، اغلب مشابه رزوه های لوله است که در یک انتها روزه چپ گرد و روی دیگری، رزوه راست گرد تعبیه شده است تا مسیر رزوه های موجود در سطح خارجی کانال را قطع کند.

این نوع طراحی رزوه، به اپراتور امکان آن را می دهد که بطور همزمان، قطعه اتصالی را به انتهای هر دو کانال مورد نظر برای اتصال، پیچ کند. برخی از گونه های اتصالات رزوه دار را هم می توان روی انتهای کانال فشرد و بعنوان اتصال خاردار از آن بهره گرفت. کاربر باید به منظور مشخص نمودن آنکه آیا استفاده از چنین تکنیک نصبی در کاربرد مورد نظر او توصیه شده است یا نه، با کارخانه سازنده اتصالات، مشورت نماید.

اتصالات فشاری

اتصالات فشاری هم مانند سایر اتصالات مکانیکی، در طرح های مختلفی در دسترس می باشند – برخی از این طرح ها مختص کانال هایی به بزرگی تا 8 اینچ و سایر آن ها برای کانال های 2 اینچی و کمتر از آن طراحی شده اند. اگرچه اتصالات فشاری مورد استفاده در صنایع لوله کشی های پلی اتیلنی تحت فشار، مثل خطوط انتقال گاز و آب، نیازمند استفاده از لایی فلزی داخلی هستند، سیستم های کانال کشی بطور متداول نیازی به آن ندارند چرا که لایی فلزی، مانعی را بر سر راه کابل هایی که به درون کانال وزانده می شوند، بوجود می آورند.

برای دستیابی به اندازه ها و نسخه مکتوب دستورالعمل های هر گونه خاص از اتصالات مورد نظر، با کارخانه سازنده اتصالات، مشاوره نمایید.

مفاصل انبساطی

مفاصل انبساطی در اصل برای نصب کانال های هوایی طراحی شده اند. هدف اصلی در طراحی این قطعه اتصالی، جذب انبساط و انقباض حرارتی سیستم کانال کشی در اثر تغییرات هوای محیط است که در مورد اینگونه از نصب های روزمینی در بیشترین سطح خود قرار دارد. طراحان سیستم باید تعداد مفاصل انبساطی مورد نیاز را بر اساس طول انبساط ایجاد شده توسط قطعه اتصالی و محاسبه فاکتور انبساط حرارتی کلی لوله برای کل طول نصب شده روی زمین، بدست آورند.